Het levensverhaal van Frits van Westerlaken
Nadat ik mijn titel had behaald, wilde ik binnen het familiebedrijf van mijn ouders gaan werken om uiteindelijk CEO te worden. Toen de winkels in de jaren 80 slecht liepen, hebben we er voor gezorgd dat er weer zwarte cijfers werden geschreven. Dat kwam mede door onze ambitieuze ideeën, de handelsgeest en doortastend optreden. In 1991 werd ik gevraagd om de functie van CEO te bekleden. Gelukkig zie ik dezelfde ambitie en geestdrift bij mijn kinderen, met een gerust hart laat ik nu de verantwoordelijkheid voor het bedrijf aan hen over. Hoewel ik het niet kan laten om soms als adviseur op te treden. Ze laten het overigens wel weten of mijn ideeën nog gewaardeerd worden.
Zelf is hij, zo zegt men, weliswaar met de zilveren lepel in de mond geboren, maar hij heeft heel hard moeten werken om het bedrijf te brengen waar het nu is. Het lot is hem daarbij altijd gunstig gezind geweest. Sinds zijn pensioen werkt Frits van Westerlaken als vrijwilliger bij een grote internationale charitatieve instantie. Hij maakt daarin deel uit van het bestuur. Ook hier loopt hij voorop met innovatieve ideeën. Hij kan niet stil zitten en wil graag iets terug doen voor de maatschappij. Samen met zijn vrouw is hij een groot deel van het jaar te vinden in de Provence. Daar knapt hij een oude wijnboerderij op, in de hoop binnen 3 jaar zijn eigen wijn te schenken.